„Predator: Prey„, wyreżyserowany przez Dana Trachtenberga, to ciekawa propozycja dla fanów serii filmów o kosmicznym drapieżniku, który stawia na surowy klimat i pierwotny lęk przed nieznanym. Jest to prequel serii „Predator”, skupiający się na starciu między kosmicznym łowcą, a plemieniem Komanczów.
Historia koncentruje się na młodej wojowniczce Komanczów, Naru (grana przez Amber Midthunder), która pragnie udowodnić swoją wartość jako myśliwy. Gdy w pobliżu pojawia się tajemniczy drapieżnik, zdaje sobie sprawę, że to zagrożenie wykracza poza wszystko, z czym jej plemię kiedykolwiek miało do czynienia. Film opowiada o determinacji, inteligencji i przetrwaniu w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa.
Twórcy filmu zadbali o wierne przedstawienie kultury Komanczów. Obsada, w dużej mierze składająca się z rdzennych aktorów, przyczynia się do zwiększenia autentyczności opowieści.
Scenariusz nie epatuje zbędnymi dialogami czy rozbudowanymi wątkami pobocznymi. Skupia się na konfrontacji człowieka z naturą oraz z kosmicznym drapieżnikiem.
Sceneria dziewiczej przyrody Ameryki Północnej zapiera dech w piersiach. Zdjęcia są pięknie skomponowane i podkreślają zarówno surowość, jak i piękno natury.
Film skutecznie buduje napięcie, balansując między momentami cichego polowania, a dynamicznymi starciami. Walka Naru z Predatorem to mistrzowsko zrealizowane sekwencje, które pokazują jej spryt i zdolność do adaptacji.
Jednym z najbardziej przerażających aspektów filmu jest sam Predator. W „Prey” przedstawiony jest jako bardziej pierwotna wersja znanego łowcy – korzysta z mniej zaawansowanych technologicznie gadżetów, ale wciąż jest niewiarygodnie niebezpieczny. Jego sylwetka jest niczym cień, który niepostrzeżenie przemyka przez las, a jego sposób polowania budzi grozę.
To, co czyni Predatora tak przerażającym, to jego zdolność do adaptacji i brutalna skuteczność. Każde spotkanie z nim to pokaz bestialskiego kunsztu, który wywołuje dreszcze. Łowca nie jest tutaj tylko przeciwnikiem – staje się uosobieniem pierwotnego strachu przed nieznanym drapieżnikiem, który obserwuje i atakuje, zanim zdążysz go dostrzec.
„Predator: Prey” to nie tylko opowieść o przetrwaniu, ale też o strachu przed byciem ściganym. Naru, mimo swojej determinacji i sprytu, jest postacią, która nieustannie balansuje na krawędzi życia i śmierci.
Film wzbudza nie tylko strach, ale także podziw dla bohaterki, która stawia czoła koszmarowi w postaci łowcy z kosmosu. Dzięki temu elementowi horroru survivalu, widz czuje, jak napięcie rośnie z każdą minutą.
„Predator: Prey” to udany powrót do korzeni serii. Film łączy prostotę oryginalnego „Predatora” z nowym podejściem. Jest to zarówno hołd dla kultury Komanczów, jak i pełnokrwisty thriller science fiction. Amber Midthunder jako Naru dostarcza niezapomnianego występu, a film skutecznie wciąga widza w swoją emocjonującą opowieść.
„Predator: Prey” to film, który idealnie łączy elementy horroru z historią o przetrwaniu. Surowa sceneria, pierwotny Predator i mistrzowskie budowanie napięcia sprawiają, że film wyróżnia się wśród współczesnych produkcji. Jest to opowieść o strachu, ale i o determinacji, która sprawia, że człowiek może stawić czoła nawet najgroźniejszemu drapieżnikowi.
Alien: Romulus (2024), wyreżyserowany przez Fede Álvareza, to najnowsza odsłona kultowej serii, która przywraca klasyczny klimat pierwszych części. Tym razem akcja rozgrywa się na opuszczonej stacji kosmicznej, gdzie trafiają młodzi uciekinierzy z pogrążonej w mroku górniczej planety. Stacja okazuje się laboratorium, które prowadziło badania nad pewnym śmiercionośnym gatunkiem znalezionym w przestrzeni kosmicznej.
Ciche Miejsce (A Quiet Place) – Ziemia została opanowana przez bezlitosne istoty, które polują na ludzi posługując się słuchem. Najmniejszy hałas może spowodować brutalny atak. W postapokaliptycznym świecie na odosobnionej farmie znalazła swoje schronienie rodzina Abbotów. W absolutnej ciszy starają się przeżyć kolejny dzień. Kiedy pojawia się na świecie nowy członek rodziny szanse na przetrwanie rodziny zmniejszają się niemal do zera.