Tengu – O japońskich duchach przeszłości i koszmarze, który nie zna granic czasu…
Czy literatura grozy może być czymś więcej niż opowieścią o potworach i koszmarach? W przypadku Tengu Grahama Mastertona odpowiedź jest twierdząca. To nie jest typowy horror o demonach – to mroczna, pełna kulturowych odniesień historia o zemście, której korzenie sięgają II wojny światowej i tragedii zrzucenia bomby atomowej na Japonię. Masterton sięga tu do japońskiej mitologii, wskrzeszając Tengu – pradawne demony, które przypominają o żalu i nienawiści, nieuleczonych ranach, które nigdy nie przestają krwawić.
Powieść zaczyna się od starożytnego rytuału, który ma przywołać Tengu, by ukarały Amerykę za masakrę w Hiroszimie. Te mityczne istoty, będące częścią japońskiego folkloru, stają się w powieści gniewem natury i stróżami utraconego honoru, które nie spoczną, dopóki ich misja nie dopełni się w pełnym krwi triumfie. Gdy śmierć przybiera nadnaturalne formy, amerykański były agent wplątany w zagadkę tych morderstw staje przed zadaniem, które przekracza jego rozumienie świata. Ta historia nie prowadzi nas tylko przez makabryczne obrazy, ale skłania do pytań o ludzką winę i odpowiedzialność za ból zadany drugiemu człowiekowi.
Masterton genialnie oddaje klimat Japonii, przesyconej duchami przeszłości i etosem honoru, co sprawia, że Tengu nie jest zwykłym horrorem, lecz wciągającą opowieścią o skutkach decyzji, które zmieniają bieg historii. Przenosi nas w głąb ciemności nie tylko dlatego, by nas przestraszyć, ale by zastanowić się nad tym, jakie demony drzemią w nas samych.
Dla fanów horroru i japońskiej kultury to pozycja obowiązkowa. Masterton w Tengu nie tylko przerazi, ale też pokaże, jak mroczne mogą być konsekwencje ludzkich działań – konsekwencje, przed którymi nawet śmierć nie chroni.

“Wendigo i inne upiory” to zbiór opowiadań autorstwa Algernona Blackwooda, brytyjskiego pisarza uznawanego za mistrza literatury grozy, szczególnie opowieści o nadprzyrodzonych zjawiskach. Książka gromadzi kilka jego najsłynniejszych prac, w tym opowiadanie tytułowe “Wendigo”, które stało się klasykiem gatunku. Blackwood w swoich opowiadaniach często odwołuje się do mrocznych, tajemniczych sił natury, wprowadzając atmosferę strachu i niepokoju. Blackwood mistrzowsko buduje napięcie, wykorzystując surowość natury, samotność i poczucie nieuchronnej zagłady. Czytelnik czuje, że bohaterowie są osaczeni przez coś niepojętego, co działa poza granicami ludzkiego rozumienia. Oprócz “Wendigo”, zbiór zawiera także inne klasyczne opowieści grozy Algernona Blackwooda, które ukazują jego fascynację nieznanym i nadprzyrodzonym. Chociaż różnią się tematyką, wszystkie łączy wspólny wątek zderzenia człowieka z siłami, które są daleko poza jego kontrolą. Blackwood był mistrzem tworzenia atmosfery, w której napięcie narasta stopniowo, budowane przez detale i sugestie, zamiast otwartych scen grozy. Jego opowieści często skupiają się na przerażeniu psychologicznym, w którym bohaterowie są poddawani naciskom ze strony sił, których nie mogą zrozumieć ani kontrolować. Co ciekawe, zamiast bezpośrednich konfrontacji z potworami czy duchami, w wielu przypadkach groza pozostaje w sferze niejasnych, ledwie zauważalnych sugestii.