Tag Archives: filmy o czarownicach

Portugalska czarownica w filmie Dzieci Amelii

Dzieci Amelii” to intrygująca, portugalska produkcja, która zwraca uwagę – przede wszystkim za sprawą swojego klimatu, estetyki i ciekawych pomysłów. Reżyser Gabriel Abrantes, znany z „Diamantino”, łączy elementy horroru i dramatu rodzinnego z wizualną wysmakowaną formą. Film nie zawsze trzyma tempo i bywa, że pewne wątki pozostają nie w pełni rozwinięte, ale jako całość jest godny uwagi – szczególnie dla widzów, którzy lubią kino grozy z większą dawką psychologii i symboliki.

Główny bohater Edward, mieszkający w Nowym Jorku, postanawia odnaleźć swoich biologicznych rodziców. Test DNA prowadzi go do Portugalii, gdzie mieszka jego matka, Amélia, oraz zaginiony brat bliźniak. Pierwsze chwile rodzinnej sielanki szybko stają się niepokojące – pojawiają się sekrety i dziwne zachowania, które wskazują, że coś jest nie tak. Fabularnie to opowieść o przeszłości, więzach krwi i złu, które potrafi przetrwać pokolenia.

Film straszy subtelnie – zamiast krzyków i efektownych potworów mamy stopniowo narastający niepokój, podszyty poczuciem, że coś jest bardzo nie w porządku. Dla osób, które cenią atmosferę i powolne odkrywanie grozy, Dzieci Amelii będą naprawdę wciągające. Film przepełnia klimat tajemnicy, dziwne zachowania bliskich i stopniowo ujawniane fakty o rodzinie Edwarda. Nie brakuje momentów mrocznych, symbolicznych, a także scen, które sugerują obecność czegoś nadprzyrodzonego. Pojawiają się też akcenty krwawe, ale są dawkowane oszczędnie, dla podkreślenia klimatu.

Zdjęcia Portugalii – zarówno krajobrazy, jak i wnętrza starej willi – tworzą kontrast pomiędzy urodą miejsca a mrokiem kryjącym się w jego ścianach. Atmosfera jest melancholijna, duszna i stopniowo coraz bardziej złowroga. Film ma w sobie elegancję, ale też napięcie, która nie pozwala widzowi odetchnąć.

Jack Haven jako Edward wypada dobrze, ale największe wrażenie robi Anabela Moreira w roli Amelii – jednocześnie ciepła i niepokojąca, co idealnie oddaje charakter filmu. Alba Baptista w retrospekcjach dodaje historii głębi. Scenografia – ogromny, stary dom – staje się pełnoprawnym bohaterem filmu, pełnym zakamarków, sekretów i złowrogiej energii.

Czy warto obejrzeć Dzieci Amelii?

Tak – szczególnie jeśli cenisz horrory, które zamiast prostych strachów oferują niepokój, psychologiczną głębię i ciekawą tajemnicę. Dzieci Amelii to film powolny, ale niezwykle klimatyczny. Dla fanów subtelnej grozy i mrocznych opowieści rodzinnych będzie świetnym wyborem.

Hellboy: Wzgórza nawiedzonych” (2024) – Powrót Piekielnego Bohatera


Nowa Odsłona Hellboya
„Hellboy: Wzgórza nawiedzonych” (oryg. Hellboy: The Crooked Man) to najnowsza adaptacja komiksów Mike’a Mignoli, stanowiąca czwartą filmową odsłonę przygód półdemona z piekła rodem. Reżyserem filmu jest Brian Taylor, znany z dynamicznych produkcji akcji, takich jak „Adrenalina”. Scenariusz współtworzył sam Mignola, co miało zapewnić wierność materiałowi źródłowemu.

Fabuła – Misja w Appalachach
Akcja filmu rozgrywa się w 1959 roku. Hellboy (Jack Kesy) wraz z młodą agentką B.P.R.D., Bobbie Jo Song (Adeline Rudolph), zostają wysłani do odległej społeczności w górach Appalachów. Ich celem jest odnalezienie niebezpiecznego czarownika, który uciekł z odosobnienia. Na miejscu odkrywają, że trafili w sam środek starcia dwóch mrocznych potęg, czerpiących siłę z nadprzyrodzonych źródeł. Wspólnie z lokalnym mieszkańcem, Tomem Ferrellem (Jefferson White), oraz niewidomym pastorem, muszą stawić czoła demonicznej istocie znanej jako Krzywy Człowiek.

Styl i Atmosfera – Powrót do Korzeni
Film wyróżnia się mroczną atmosferą, zainspirowaną komiksem „The Crooked Man” z 2008 roku. Reżyser Brian Taylor zdecydował się na bardziej kameralne podejście, rezygnując z nadmiaru wątków i postaci, co pozwoliło skupić się na głównej historii. Zdjęcia Ivana Vatsova oddają surowość górskich i leśnych krajobrazów, a muzyka autorstwa Svena Faulconera potęguje napięcie. Starcia z szatanem i czarownicami przedstawione są w złowrogi, demoniczny sposób choć nie pozbawiony specyficznego humoru.

Odbiór – Mieszane Reakcje Krytyków
Film spotkał się z mieszanymi recenzjami. Niektórzy krytycy chwalili go za wierność komiksowi i atmosferę grozy, inni zarzucali mu chaotyczną narrację i niską jakość efektów specjalnych.

Czy Warto Obejrzeć?
„Hellboy: Wzgórza nawiedzonych” to próba powrotu do korzeni serii, z naciskiem na mroczną atmosferę i wierną adaptację komiksu. Choć film ma swoje wady, takie jak nierówna narracja i ograniczony budżet, może przypaść do gustu fanom Hellboya i miłośnikom horrorów.

„Suspiria” (2018) – Hipnotyczny Koszmar Tańca i Czarnej Magii

Mroczna Reinterpretacja Klasyki – Czy Wersja z 2018 Dorównuje Oryginałowi?
„Suspiria” w reżyserii Luki Guadagnino to odważna reinterpretacja kultowego horroru Dario Argento z 1977 roku. Wersja z 2018 roku różni się tonem, tempem i podejściem do historii – zamiast barwnego surrealizmu oryginału, dostajemy duszną, psychologiczną opowieść zanurzoną w mroku czarnej magii.

Fabuła – Taniec, Krew i Klątwa Wiedźm
Akcja rozgrywa się w Berlinie 1977 roku. Amerykanka Susie Bannion (Dakota Johnson) przyjeżdża do prestiżowej akademii tańca. Wkrótce okazuje się, że szkoła skrywa przerażającą tajemnicę – jest ona siedzibą sabatu wiedźm, kierowanego przez enigmatyczną Madame Blanc (Tilda Swinton). W miarę jak Susie zyskuje wpływy w szkole, zbliża się do przerażającej prawdy o sobie i o tym, co naprawdę dzieje się za zamkniętymi drzwiami.

Groza w Stylu Art-Horroru – Niepokój Zamiast Jump Scare’ów
Guadagnino porzuca typowe schematy horroru na rzecz atmosferycznej grozy. Przemoc jest tu szokująca, brutalna i oszczędnie dawkowana – ale kiedy już się pojawia, wbija w fotel. Najbardziej znana scena (taneczna egzekucja) to majstersztyk choreografii i makabry.

Klimat i Styl – Mrok, Symbolika i Berlin Pełen Tajemnic
Film emanuje ciężkim, melancholijnym nastrojem. Szarość Berlina, zimna architektura i polityczne tło lat 70 tworzą tło dla opowieści o kobiecej sile, kontroli i rytuale. Zamiast żywych kolorów Argento, Guadagnino stawia na ziemiste, stłumione barwy i niepokojącą muzykę Thoma Yorke’a (Radiohead), która podkreśla nastrój nieuchronnej tragedii.

Aktorstwo – Tilda Swinton w Trzech Rolach
Tilda Swinton gra z niezwykłą wszechstronnością – nie tylko Madame Blanc, ale również… psychiatrycznego doktora Josefa Klemperera i Matkę Markos. Dakota Johnson przekonuje jako Susie – tajemnicza, niepokojąca, od samego początku inna niż się wydaje. Cała obsada kobieca wypada imponująco, a film wręcz celebruje kobiecość i okultystyczną siłę.

Czy Warto Obejrzeć?
„Suspiria” (2018) to nie jest horror dla każdego. To film powolny, intensywnie symboliczny i momentami trudny w odbiorze, ale zarazem niezwykle hipnotyzujący i artystycznie dopracowany. Dla fanów ambitnych, niebanalnych horrorów i opowieści o wiedźmach – to prawdziwa uczta. Jeśli jednak szukasz prostego straszaka z szybką akcją, Suspiria może nie być dla Ciebie. Ale jeśli dasz się porwać jej rytmowi – zostanie z Tobą na długo.