Archiwum kategorii: Czarownice

Czarownice, Diabeł

Hellboy: Wzgórza nawiedzonych” (2024) – Powrót Piekielnego Bohatera


Nowa Odsłona Hellboya
„Hellboy: Wzgórza nawiedzonych” (oryg. Hellboy: The Crooked Man) to najnowsza adaptacja komiksów Mike’a Mignoli, stanowiąca czwartą filmową odsłonę przygód półdemona z piekła rodem. Reżyserem filmu jest Brian Taylor, znany z dynamicznych produkcji akcji, takich jak „Adrenalina”. Scenariusz współtworzył sam Mignola, co miało zapewnić wierność materiałowi źródłowemu.

Fabuła – Misja w Appalachach
Akcja filmu rozgrywa się w 1959 roku. Hellboy (Jack Kesy) wraz z młodą agentką B.P.R.D., Bobbie Jo Song (Adeline Rudolph), zostają wysłani do odległej społeczności w górach Appalachów. Ich celem jest odnalezienie niebezpiecznego czarownika, który uciekł z odosobnienia. Na miejscu odkrywają, że trafili w sam środek starcia dwóch mrocznych potęg, czerpiących siłę z nadprzyrodzonych źródeł. Wspólnie z lokalnym mieszkańcem, Tomem Ferrellem (Jefferson White), oraz niewidomym pastorem, muszą stawić czoła demonicznej istocie znanej jako Krzywy Człowiek.

Styl i Atmosfera – Powrót do Korzeni
Film wyróżnia się mroczną atmosferą, zainspirowaną komiksem „The Crooked Man” z 2008 roku. Reżyser Brian Taylor zdecydował się na bardziej kameralne podejście, rezygnując z nadmiaru wątków i postaci, co pozwoliło skupić się na głównej historii. Zdjęcia Ivana Vatsova oddają surowość górskich i leśnych krajobrazów, a muzyka autorstwa Svena Faulconera potęguje napięcie. Starcia z szatanem i czarownicami przedstawione są w złowrogi, demoniczny sposób choć nie pozbawiony specyficznego humoru.

Odbiór – Mieszane Reakcje Krytyków
Film spotkał się z mieszanymi recenzjami. Niektórzy krytycy chwalili go za wierność komiksowi i atmosferę grozy, inni zarzucali mu chaotyczną narrację i niską jakość efektów specjalnych.

Czy Warto Obejrzeć?
„Hellboy: Wzgórza nawiedzonych” to próba powrotu do korzeni serii, z naciskiem na mroczną atmosferę i wierną adaptację komiksu. Choć film ma swoje wady, takie jak nierówna narracja i ograniczony budżet, może przypaść do gustu fanom Hellboya i miłośnikom horrorów.

Czarownice

„Suspiria” (2018) – Hipnotyczny Koszmar Tańca i Czarnej Magii

Mroczna Reinterpretacja Klasyki – Czy Wersja z 2018 Dorównuje Oryginałowi?
„Suspiria” w reżyserii Luki Guadagnino to odważna reinterpretacja kultowego horroru Dario Argento z 1977 roku. Wersja z 2018 roku różni się tonem, tempem i podejściem do historii – zamiast barwnego surrealizmu oryginału, dostajemy duszną, psychologiczną opowieść zanurzoną w mroku czarnej magii.

Fabuła – Taniec, Krew i Klątwa Wiedźm
Akcja rozgrywa się w Berlinie 1977 roku. Amerykanka Susie Bannion (Dakota Johnson) przyjeżdża do prestiżowej akademii tańca. Wkrótce okazuje się, że szkoła skrywa przerażającą tajemnicę – jest ona siedzibą sabatu wiedźm, kierowanego przez enigmatyczną Madame Blanc (Tilda Swinton). W miarę jak Susie zyskuje wpływy w szkole, zbliża się do przerażającej prawdy o sobie i o tym, co naprawdę dzieje się za zamkniętymi drzwiami.

Groza w Stylu Art-Horroru – Niepokój Zamiast Jump Scare’ów
Guadagnino porzuca typowe schematy horroru na rzecz atmosferycznej grozy. Przemoc jest tu szokująca, brutalna i oszczędnie dawkowana – ale kiedy już się pojawia, wbija w fotel. Najbardziej znana scena (taneczna egzekucja) to majstersztyk choreografii i makabry.

Klimat i Styl – Mrok, Symbolika i Berlin Pełen Tajemnic
Film emanuje ciężkim, melancholijnym nastrojem. Szarość Berlina, zimna architektura i polityczne tło lat 70 tworzą tło dla opowieści o kobiecej sile, kontroli i rytuale. Zamiast żywych kolorów Argento, Guadagnino stawia na ziemiste, stłumione barwy i niepokojącą muzykę Thoma Yorke’a (Radiohead), która podkreśla nastrój nieuchronnej tragedii.

Aktorstwo – Tilda Swinton w Trzech Rolach
Tilda Swinton gra z niezwykłą wszechstronnością – nie tylko Madame Blanc, ale również… psychiatrycznego doktora Josefa Klemperera i Matkę Markos. Dakota Johnson przekonuje jako Susie – tajemnicza, niepokojąca, od samego początku inna niż się wydaje. Cała obsada kobieca wypada imponująco, a film wręcz celebruje kobiecość i okultystyczną siłę.

Czy Warto Obejrzeć?
„Suspiria” (2018) to nie jest horror dla każdego. To film powolny, intensywnie symboliczny i momentami trudny w odbiorze, ale zarazem niezwykle hipnotyzujący i artystycznie dopracowany. Dla fanów ambitnych, niebanalnych horrorów i opowieści o wiedźmach – to prawdziwa uczta. Jeśli jednak szukasz prostego straszaka z szybką akcją, Suspiria może nie być dla Ciebie. Ale jeśli dasz się porwać jej rytmowi – zostanie z Tobą na długo.

Czarownice

La Abuela – Babcia – Mroczna Opowieść o Czarnej Magii i Tajemnicach Rodzinnych

La Abuela – Mroczna Opowieść o Czarnej Magii i Bezwzględnych Czarownicach

La Abuela – Babcia – The Grandmother (2021), wyreżyserowana przez Paco Plazę, to hiszpańsko-francuski horror, który doskonale łączy psychologiczną grozę z motywami czarnej magii. Historia opowiada o Susan, młodej modelce, która wraca do Madrytu, by zaopiekować się chorą babcią Pilar po jej udarze. To, co początkowo wydaje się obowiązkiem rodzinnym, szybko przeradza się w koszmar pełen tajemnic i nadprzyrodzonych zjawisk.

Film odkrywa przed widzami mroczne sekrety związane z babcią Susan. Pilar, choć wydaje się zwyczajną starszą kobietą, okazuje się być uwikłana w okultystyczne rytuały i pakt z siłami nieczystymi. Kolejne wydarzenia ujawniają, że czarna magia i dawne rytuały czarownic są kluczowe dla zrozumienia jej przeszłości. Susan, badając mroczne symbole i artefakty, odkrywa, że jej babcia może być częścią tajemniczego kultu, który wciąż działa w ukryciu.

La Abuela hipnotyzuje klaustrofobicznym klimatem, budowanym przez duszne wnętrza madryckiego mieszkania i intensywne oświetlenie. Film trzyma w napięciu dzięki niepokojącym dźwiękom, dziwnym wizjom i subtelnym, ale przerażającym momentom. Motyw czarownicy nadaje historii unikalny wymiar, łącząc psychologiczną grozę z nadprzyrodzonym zagrożeniem.

Almudena Amor w roli Susan oraz Vera Valdez jako Pilar prezentują niezwykle przekonujące kreacje. Ich interakcje są pełne napięcia i emocji, co wzmacnia atmosferę grozy. Scenografia i reżyseria doskonale oddają mroczny klimat, a dbałość o detale potęguje realizm opowieści.

Czy Warto Obejrzeć?
Zdecydowanie tak! La Abuela to film, który umiejętnie łączy motywy czarnej magii i psychologicznego horroru, oferując wyjątkowe doświadczenie kinowe. To propozycja dla widzów, którzy szukają czegoś więcej niż typowego straszenia – produkcja zachwyca klimatem, narracją i porusza wyobraźnię w sposób, który na długo pozostaje w pamięci.